Pewnego razu
pasterz na schwał
sto owiec
w swoim stadzie miał.
Wilk
chciał koniecznie
owczej skóry,
więc jedną
zaprowadził w góry.
Potem przepadło
owiec kilka,
ale nie podejrzewał
wilka.
Widząc
że pasterz
z wilkiem gada
pierzchła w popłochu
reszta stada.
Wreszcie
na koniec
z owiec stu
ostatni baran
został mu.
Więc lenia
w sposób obelżywy
zbeształ
za brak
inicjatywy.
Owczarnię zamknął.
I rzekł:
„Jadę!
Muszę się udać
na naradę”.
I tam wygłosił
odczyt znakomity:
„Owca jest cała
i wilk syty”.
Inspiracja:
„Il Regno dei cieli è simile a un pastore che avendo cento pecore e avendone perdute novantanove, rimprovera l’ultima pecora per la sua scarsità di iniziativa, la caccia via e, chiuso l’ovile, se ne va all’osteria a discutere di pastorizia”.
Kardynał Giacomo Biffi, „Piąta Ewangelia” (Quinto evangelo).
