Adoro te devote…

Boże Ciało…

Warto przypomnieć Hymn eucharystyczny napisany przez św. Tomasza z Akwinu na uroczystość Bożego Ciała 1264 na prośbę papieża Urbana IV.

Zachwyca do dziś głębią myśli i prostotą formy.

6 grudnia 1273, tuż po odprawieniu Mszy, święty Tomasz z Akwinu oświadczył, że nic więcej nie napisze… A przecież sam Zbawiciel powiedział do niego: „Dobrze o mnie napisałeś, Tomaszu…”

A do tego momentu pisał ponad tysiąc stron rocznie, bywało, że dyktował swoje teksty trzem lub czterem sekretarzom jednocześnie – na różne tematy.

Spowiednik prosił go, aby odstąpił od tej decyzji, a Doktor Anielski odrzekł: „Nie mogę. To słoma… wszystko, co napisałem, to tylko słoma”.

Wobec tajemnic Bożej mądrości, tak wyraził się o swoim dorobku naukowym niedościgły geniusz… jeden z największych katolickich świętych… autor „Sumy Teologicznej” i arcydzieł poezji – takich jak to…

ADORO TE DEVOTE, latens Deitas, Quae sub his figuris vere latitas: Tibi se cor meum totum subiicit, Quia te contemplans totum deficit.	ZBLIŻAM SIĘ W POKORZE i niskości swej, Wielbię Twój majestat, skryty w Hostii tej, Tobie dziś w ofierze serce daję swe, O, utwierdzaj w wierze, Jezu, dzieci Twe.
Visus, tactus, gustus in te fallitur, Sed auditu solo tuto creditur; Credo quidquid dixit Dei Filius: Nil hoc verbo Veritatis verius.	Mylą się, o Boże, w Tobie wzrok i smak, Kto się im poddaje, temu wiary brak, Ja jedynie wierzyć Twej nauce chcę, Że w postaci chleba utaiłeś się.
In cruce latebat sola Deitas, At hic latet simul et humanitas; Ambo tamen credens atque confitens, Peto quod petivit latro paenitens.	Bóstwo swe na krzyżu skryłeś wobec nas, Tu ukryte z Bóstwem człowieczeństwo wraz, Lecz w Oboje wierząc, wiem, że dojdę tam, Gdzieś przygarnął łotra, do Twych niebios bram.
Plagas, sicut Thomas, non intueor; Deum tamen meum te confiteor; Fac me tibi semper magis credere, In te spem habere, te diligere.	Jak niewierny Tomasz twych nie szukam ran, Lecz wyznaję z wiarą, żeś mój Bóg i Pan, Pomóż wierze mojej, Jezu, łaską swą, Ożyw mą nadzieję, rozpal miłość mą.
O memoriale mortis Domini! Panis vivus, vitam praestans homini! Praesta meae menti de te vivere Et te illi semper dulce sapere.	Ty, coś upamiętnił śmierci Bożej czas, Chlebie żywy, życiem swym darzący nas, Spraw, bym dla swej duszy życie z Ciebie brał, Bym nad wszelką słodycz Ciebie poznać chciał.
Pie pellicane, Iesu Domine, Me immundum munda tuo sanguine; Cuius una stilla salvum facere Totum mundum quit ab omni scelere.	Ty, co jak Pelikan Krwią swą karmisz lud, Przywróć mi niewinność, oddal grzechów brud, Oczyść mnie Krwią swoją, która wszystkich nas Jedną kroplą może obmyć z win i zmaz.
Iesu, quem velatum nunc aspicio, Oro fiat illud quod tam sitio; Ut te revelata cernens facie, Visu sim beatus tuae gloriae. Amen.	Pod zasłoną teraz, Jezu, widzę Cię, Niech pragnienie serca kiedyś spełni się, Bym oblicze Twoje tam oglądać mógł, Gdzie wybranym miejsce przygotował Bóg. Amen.